Jezelf weggeven...

Overal om mij heen hoor ik het. Die oproep, om jezelf niet te vergeten. Die telkens terugkerende vraag en waarschuwing, om ook voldoende tijd voor jezelf te nemen. Niet altijd maar bezig te zijn, maar ook eens de tijd te nemen om te genieten, te leven

Leven is geven. Pas wanneer je zult geven, alles zult geven ontstaat daar iets, iets bijzonders, iets anders, waarvan wij mogen proeven in een wereld vol dood en duisternis: Leven

....een wereld vol duisternis en dood, waarin Christus neerdaalde, en gaf, alles gaf, zichzelf gaf. Dat Hij zichzelf geheel gaf, dat bracht leven tot stand. Die genade die ik bij het kruis ontmoet, vraagt mij niet om mijzelf lief te hebben. Die genade vraagt mij alles te geven, en niets achter te houden. Die genade vraagt mij niet om enkele uren te geven. Die genade vraagt mij niet om mijn gaven voor Hem in te zetten, maar maakt dat ik mijzelf geheel en al geef. Het is een levend offer te zijn, waarin ik al minder word en Hij al meer. Rom.12: 1-2

*********Dit las ik op onderstaand blog en heeft me aan het nadenken gezet. En zoals aan alles zitten overal twee kanten aan. Er zijn genoeg mensen die zichzelf wegcijferen EN tegelijk ook tijd voor zichzelf kunnen nemen.*********

(Ilonka Terlouw)